ଅଟଳ ବିହାରୀ ବାଜପେୟୀ ପଂଦ୍ରହ୍ ଅଗସ୍ତ୍ କା ଦିନ୍ କହତା: ଆଜାଦୀ ଅଭୀ ଅଧୁରୀ ହୈ । ସପ୍ନେ ସଚ୍ ହୋନେ ବାକୀ ହୈ, ରାବୀ କୀ ଶପଥ ନ ପୂରୀ ହୈ । ଜିନକୀ ଲାଶୋଁ ପର୍ ପଗ୍ ଘର କର ଆଜାଦୀ ଭାରତ ମେଁ ଆଇ, ୱେ ଅବ୍ ତକ୍ ହେଁ ଖାନାବଦୋଶ ଗମ୍ କୀ କାଲୀ ବଦଲୀ ଛାଇ । କଲକତେ କେ ଫୁଟପାଥୋଁ ପର୍ ଜୋ ଆଁଧୀ-ପାନୀ ସହତେ ହେଁ । ଉନ୍ସେ ପୁଛୋ, ପଂଦ୍ରହ୍ ଅଗସ୍ତ୍ କେ ବାରେ ମେଁ କ୍ୟା କହ୍ତେ ହେଁ । ହିନ୍ଦୁ କେ ନାତେ ଉନ୍କା ଦୁଃଖ ସୁନତେ ୟଦି ତୁହ୍ମେଁ ଲାଜ୍ ଆତୀ । ତୋ ସୀମା କେ ଉସ୍ ପାର୍ ଚଲୋ ସଭ୍ୟତା ଜହାଁ କୁଚଲୀ ଯାତୀ । ଇଂସାନ୍ ଜହାଁ ବେଚା ଜାତା, ଇମାନ୍ ଖରୀଦା ଜାତା ହେଁ । ଇସ୍ଲାମ୍ ସିସକିୟାଁ ଭରତା ହେଁ, ଡାଲର୍ ମନ୍ ମେଁ ମୁସ୍କାତା ହେଁ । ଭୁଖୋଁ କୋ ଗୋଲୀ ନଂଗୋଁ କୋ ହଥିୟାର୍ ପିହ୍ନାଏ ଜାତେ ହେଁ । ଶୁଖେ କଂଠୋଁ ସେ ଜେହାଦୀ ନାରେ ଲଗବାଏ ଜାତେ ହେଁ । ଲାହୋର୍, କରାଚୀ, ଢାକା ପର୍ ମାତମ କୀ ହେଁ କାଲୀ ଛାୟା । ପଖ୍ତୁନୋଁ ପର୍, ଗିଲ୍ଗିତ୍ ପର ହେଁ ଗମଗୀନ ଗୁଲାମୀ କା ସାୟା । ବସ୍ ଇସିଲୀୟେ ତୋ କହ୍ତା ହୁଁ ଆଜାଦୀ ଅଭୀ ଅଧୁରୀ ହୈ । କୈସେ ଉଲ୍ଲାସ ମନାଉଁ ମେଁ? ଥୋଡ଼େ ଦିନ୍ କୀ ମଜବୁରୀ ହେଁ । ଦିନ୍ ଦୂର୍ ନହଁ ଖଂଡିତ୍ ଭାରତ କୋ ପୁନଃ ଅଖଣ୍ଡ ବନାଏଙ୍ଗେ । ଗିଲ୍ଗିତ୍ ସେ ଗାରୋ ପର୍ବତ ତକ୍ ଆଜାଦୀ ପର୍ବ ମନାଏଁଙ୍ଗେ । ଉସ୍ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ଦିବସ କେ ଲିଏ ଆଜ୍ ସେ କମର୍ କସେଁ ବଲିଦାନ କରେଁ । ଜୋ ପାୟା ଉସ୍ମେଁ ଖୋ ନ ଜାଏଁ, ଜୋ ଖୋୟା ଉସ୍କା ଧ୍ୟାନ କରେଁ ।