ପ୍ରଶାନ୍ତ ଭୂୟାଁ ଅମରାବତୀରୁ ନେଇ ପୀୟୁଷକୁ, ତୂଳୀ କରିଥାନ୍ତା ନିରୀହ ଆତ୍ମାକୁ । ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁଷରୁ ରଙ୍ଗ ନେଇ ଲେସି , ଧରଣୀ ବୁକୁରେ ଆନନ୍ଦରେ ବସି । ଚିତ୍ରପଟ୍ଟ ନେଇ ସବୁଜଶ୍ୟାମଳ , ଧାର ଦେଇଥାନ୍ତା ରମ୍ୟ ଦୁର୍ବାଦଳ । ଗାରେଇ ନିଅନ୍ତା ସେନେହର ଗାର , କରିଥାନ୍ତା ସୃଷ୍ଟି ଅମର କବିର । ସେ କବି ଲେଖନ୍ତା ମଣିଷର କଥା, ବାଛି ନଥାନ୍ତା ସେ ଜାତିଧର୍ମ ଯଥା । ମାନବତା ଜାତି, ମାନବତା ଭାଷା, ମାନବତା ଧର୍ମ କର୍ମ ପରିଭାଷା । ସେ କବି ହୁଅନ୍ତା ଅମୃତ ସନ୍ତାନ , ମାତୃଭାଷା, ମାତୃଭୂମିରେ ତା ପ୍ରେମ । ବେନିଭୁଜ ତୋଳି ବକ୍ଷତା ପ୍ରସାରୀ , ଜାତି ଭାଇଭଗ୍ନି ନିଅନ୍ତା ଆବୋରି । ଜାତି ଉଦ୍ଧାରରେ ଦିଅନ୍ତା ସେ ପ୍ରାଣ, ପ୍ରେରଣା ଚେତନା ସତ୍ୟ ଚିରନ୍ତନ । ଗାଁ ରାଜ୍ୟ ଦେଶ ସାରା ଆନନ୍ଦମୟ, ସତ୍ୟ ଶିବ ସୁନ୍ଦର ବିଶ୍ବ କବିତାମୟ । ରଚନା : ୧୮ ମାର୍ଚ୍ଚ ୨୦୧୨ ପ୍ରଭୂ, ଟରୋଣ୍ଟୋ, କାନାଡା, ଜନ୍ମସ୍ଥାନ :ବଡଦାଣ୍ଡ, ଜଗନ୍ନାଥପ୍ରସାଦ ,ଗଞ୍ଜାମ ( ଓଡିଶା ) prasantabhunya@gmail.com, +1 647 996 5280
